Door Imco van der Wal gepubliceerd op zo 22-mrt-2015 21:21

 Verslag Biddle survivalrun in Kootstertille, zondag 8 maart 2015

Een veelbelovend begin van de dag: de zon schijnt uitbundig en nodigt uit tot het neerzetten van grootse prestaties. Zo zullen velen denken die vandaag aan de zwaarste van alle runs deelnemen. Evenzo velen zullen daar na afloop heel anders over denken. Mij valt het weer tegen, die koude wind snijdt dwars door alles, ook mijn zogeheten winddichte jack, heen. Dan heb ik ook nog eens te kampen met een hardnekkig ongemak: een infectie aan de luchtwegen die met een penicilline kuur moet worden bestreden; consequentie is dat ik niet aan het zonlicht blootgesteld mag worden. Ik doe het toch want ik kan de jeugd natuurlijk niet teleurstellen. Vanuit het nieuwe multifunctionele centrum geef ik op de opgegeven tijden de opdrachten voor een warming-up. Dit moet wel in verschillende sessies want de eersten starten om tien uur en de laatsten van onze groep een uur later. Het lijkt bijna opzet: Simon komt op het laatste nippertje maar kan nog net aansluiten bij de JSC-C-groep. Een beetje minder laconieke benadering van de run en een hogere klassering (bij de 1^e helft)  is een feit en dat geldt ook voor maatje Thomas Anne die al wandelend het laatste stuk van de run volbrengt. De fysieke potentie is zeker bij hen aanwezig maar of dat ook geldt voor de motivatie? Enthousiasme hoef je bij Jorn niet te zoeken, hij is van begin tot eind tot op het bot gemotiveerd en kan er zodoende een topprestatie uit slepen. Die vierde plaats is meer dan verdiend en zet ik die toptijd in het juiste perspectief dan zie je dat Jorn bijvoorbeeld precies twee minuten sneller is dan de ruim twee jaar oudere Joeri die overigens in steeds betere doen komt. Jorn is zo snel dat ik hem bij de eindhindernis heb gemist…. Imre liep een solide race, hij was zelfs een minuut sneller dan Jort die blijkbaar z’n dag niet had.

Bij de meisjes was uiteraard Elsa de beste, het was nog even afwachten hoe het zou gaan want de vorige run had ze laten schieten vanwege een schouderblessure maar het gaat hier in De Tille van een leien dakje. Bijna drie respectievelijk acht  minuten voorsprong op haar naaste concurrentes, het zegt genoeg over Elsa haar kunnen.

Bij de B’s stelde Gijs met een zevende plaats niet teleur en Trynwâldster Jauke was in zeer goede doen met een toptien klassering. Netjes gedaan jongens. De andere clubmates kunnen nog wel wat doping gebruiken, nou ja Kamiel dan niet want die liep de hele run met een Malletvinger. Wat dat is weet ik ook niet maar je moet klaarblijkelijk erg oppassen als je je broek ophijst. Respect voor Kamiel, nu moet hij wel acht weken met een spalkje lopen omdat zijn pees bij het bovenste vingerkootje is gescheurd. Tenslotte onze A-jongens die het met het extra zwaar gemaakte parcours duidelijk problemen hadden. Onze beer van het Zwitserswaltje, Piter, worstelde erg lang bij een gladde boomstam; geen idee welke hindernis dat was maar in elk geval vond Piter daar zijn Waterloo. Nog niet definitief want de doorzetter pur sang herpakt zich maar moet zich uiteindelijk gewonnen geven door …. puur materiaalpech. De zool van zijn schoen zomaar foetsie en dan nog de onmogelijke vijverhindernis (entertouwen boven en door het water) nog voor de boeg. Hier was het dus echt fini. Met Barteld ging het ook al niet lekker: bij een vervelende bandenhindernis ging het mis en toen ook nog het armbandje moest worden ingeleverd was zijn baalgehalte tot ongekende hoogte gestegen. Toch zet Barteld door en haalt de Bel van Minne (finish). Chapeau! Bijna fluitend komt Leffert aanrennen, hij heeft nergens last van en finisht bij de top tien. Hoe hij dat voorelkaar krijgt doet hij later en plein public uit de doeken maar dat zal ik hier niet herhalen. Een keer geluk hebben mag best eens, ‘vincere aut mori’ zullen we maar zeggen.

Bij een reportage van Radio Omrop Fryslân dezelfde zondagmiddag hoor ik een blijkbaar aan de finish aangekomen uitgeput jochie zeggen dat hij leaver dea was, daarmee refererend aan de slogan van de organisatie: Leaver dea as slaef.

Ook wij gaan uiteraard voor het hoogst haalbare, tot het gaatje dus, en dat kunnen we laten zien op de eerstvolgende run in Wesepe, daar staat het Open NK voor de jeugd op het spel. Wie haalt – Elsa reken we even niet mee – het podium? Wie zorgt voor een verrassing en houdt daarmee de eer van de SVL hoog?

Verslag:

Imco van der Wal

trainer JSC wedstrijdgroep

Uitslagen Biddle  Survivalrun Kootstertille 8 maart 2015